No i dostało mi się wczoraj od Facebooka. Dostałam przypominajkę, że 513 zalajkowanych użytkowników Angielski w szkole i w domu czeka na nowy wpis. I to kategoryczne „Napisz post.” Okey, okey. Już piszę.

Mają rację, żadne tam wystawianie ocen, zebrania z rodzicami, Rady Pedagogiczne, ewaluacje, akredytacje (nie licząc zupełnie „przyziemnych” zadań takich jak przygotowywanie materiałów na lekcje czy projektowanie dyplomów dla dzieci) itd. itp. nie powinny być usprawiedliwieniem niepisania. Doba ma przecież 24 godziny, a spać można, podobno, w cyklach 15-minutowa drzemka co 3 godziny. Po co komu 6 czy (olaboga!) 8 godzin snu???

No, ale ad rem. O tym co w zeszłym tygodniu jutro, a dziś o tym co wcześniej czyli końcówka rozdziału 5 – Daily routine. Jak pisałam w ostatnim wpisie uczyliśmy się mówić co kto robi i o której godzinie. Poprzestawaliśmy jednak na całych godzinach (She gets up at 5 o’clock) i połówkach (He gets up at half past 7). Na lekcji nr 5 dołożyliśmy zatem kwadranse: 9.15 i 9.45.

Jak już poćwiczyliśmy na zegarach, odsłuchaliśmy nagrań, zrobiliśmy jedno czy dwa ćwiczenia, to ruszyliśmy w klasową dal i odbyliśmy badania sondażowe (class survey). To zadanie, które zawsze aktywizuje moje dzieciaki, więc co do zasady go nie opuszczam.

Tabeli jednak nie przerysowywaliśmy do zeszytu. Dzieci dostały ćw. 1 i ćw. 2 na karteczce-wklejce. (Do pobrania TU–> YT3_U6_p61).

Na kolejnej lekcji wyszłam od tego co będzie zadane: opis dnia kolegi lub koleżanki. Jedno z zadań z Wyzwania na Rycerza, tym razem tylko dla chętnych, ale pod warunkiem, że reszta klasy ładnie zrobi to, co ma zrobić czyli wpis do pamiętnika (zeszyt ćwiczeń, str. 48). Tam opis dotyczy osoby trzeciej, a tu opisujemy swój dzień.

Jako przygotowanie do zadania przy pomocy kart obrazkowych i wyrazowych po raz kolejny powtórzyliśmy formy czasowników dla pierwszej osoby liczby pojedynczej. Przeczytaliśmy wpis Rachel do pamiętnika i zastanowiliśmy się co można wpisać do naszego pamiętnika. Ready, steady, go! 10 minut na napisanie. W tym czasie ja sobie skopiowałam tekst z lukami na tablicy. Jak dzieci skończyły to wspólnie zrobiliśmy sobie „klucz” do tego zadania.

Potem powtórzyliśmy formy dla trzeciej osoby liczby pojedynczej i przeczytaliśmy wpisy na blogu (Young Treetops 3 str. 62). Potem szybka praca z tablicą multimedialną (Rita opisuje dzień koleżanki, Caitlin), żeby w każdej klasie chętnych do napisania samodzielnego tekstu było jak najwięcej.

A ponieważ w dwóch klasach ta lekcja wypadła akurat w Dzień Dziecka to zrobiliśmy sobie zabaweczkę – „piekło-niebo” czyli Cootie Catchers, tym razem z zegarami. Można więc zadawać pytania i odpowiadać na nie: „What’s the time?” „It’s quarter past 7”. 

Na zakończenie rozdziału, w ramach powtórki, pokazywaliśmy rękoma różne godziny, a potem stopniowo nauczyliśmy się piosenki We’re having a party. Action songs czyli piosenki z pokazywaniem to u mnie standard – właściwie wszystko ilustruję gestami, bo w ten sposób dzieciom łatwiej tekst wchodzi do głowy. Plus te, które śpiewać za żadne skarby nie chcą, przynajmniej pokazują, a bystry nauczyciel może sobie odfajkować użycie technik rodem z Total Physical Response 😉

Rach, ciach! Zadania z podręcznika w kolejności na słuchanie, na mówienie, na czytanie, a na koniec samodzielnie na pisanie: do wyboru tylko str. 49 z zeszytu ćwiczeń, dla chętnych (na drugą gwiazdkę za aktywność) także strona plus page (str. 50). W ten oto sposób rekordziści w czasie ośmiu rozdziałowych lekcji potrafią uzbierać szesnaście gwiazdek. Bo u mnie opłaca się chcieć więcej, nie rozpraszać się gadaniem, chodzeniem po klasie itd. i skończyć na lekcji to, co zaczęliśmy (nie zabierać do domu). Oto szczęśliwa Oliwia, Student of the Month z 3d. (Look! Nawet kolczyki ma angielskie 😉 ) Gratulacje także dla Oliwii z 3a, Bartosza z 3b oraz Emilii i Zuzi z 3c. You’re great!

Na kolejnej lekcji 15 minut przeznaczam na sprawdzian. Ekspresowa powtórka z PPT żeby rozgrzać dzieci, powtórzyć czasowniki (1 i 3 osoba) i podawanie czasu. Potem animowane próbne zdania czyli „co trzeba zrobić” na teście. Niektóre dzieci bardzo słabo nadal czytają ze zrozumieniem polecenia, więc lepiej jest pokazać na konkrecie: oto jest obrazek, robimy to i to. Ochotnik mizia palcem odpowiedzi, a one magicznie ukazują się na tablicy. Trochę oszukuję, bo powtórka musi być w dobrym tempie, żeby mi nie uciekła uwaga i mobilizacja dzieci.

A potem 10 minut na sprawdzian. Trzy zadania obowiązkowe, a na odwrocie dwa dodatkowe, na szóstkę. Nic specjalnego; podobne robiliśmy na lekcjach. W sumie do uzyskania 14 pkt w teście podstawowym i 4 na dodatkowym. Chodzi o to, by sprawdzian stanowił klamrę spinającą zrealizowany materiał – taka wisienka na torcie wiedzy i umiejętności. Zawsze pytam dzieci czy dadzą radę i czy obiecują, że będą same piątki i szóstki. Na co one wrzeszczą „Yes!”. A jak się chce, to się może:

Co ciekawe niemal cała 3d (czyli osławione „biedne” sześciolatki, które w 2014 skrzywdzono posłaniem do szkoły) zawsze porywa się na dodatkowe zadania i to z sukcesem. Tam też nie ma słabych ocen, choć klasa wcale nie jest wychowawczo taka łatwa. Piszę o tym, bo jak nie byłam przekonana co do słuszności posyłania en bloc 6-latków do szkół w ramach ministerialnego dekretu; tak samo nie jestem przekonana co do cofnięcia ich do przedszkola, bo komuś się wydawało, że my tu w szkołach je torturujemy, więc trzeba je ratować. Moje zdanie jest takie jak wyniki tego sprawdzianu: dzieci, które słabo sobie radzą z opanowaniem materiału w klasach 1-3 można policzyć na palcach jednej ręki. Reszta świetnie sobie w szkole radzi. W każdym razie z nauką angielskiego.