Gdzie te czasy kiedy wpisy pojawiały się punktualnie jak w szwajcarskim zegarku zaraz po środowych i czwartkowych lekcjach??? W czerwcu, kiedy studencka sesja egzaminacyjna nakłada mi się na koniec roku szkolnego szwajcarski zegarek niestety totalnie mi się rozregulowuje 😂 Końcówka czerwca to też taki czas, kiedy mam dosłownie ochotę zabić jak ktoś mnie z uśmiechem pyta: „Co? Już niedługo wakacje, nie? To ile wy tam macie? Dwa czy trzy miesiące?”. Wakacje to ja będę miała za trzy tygodnie. Jak dożyję. Kolejna rada pedagogiczna już niestety 21 sierpnia, więc też się na tym hamaku za długo nie pobujam. Plus z hamaka będę musiała złazić, by nadrobić naukowe zaległości, bo artykuły jakoś same nie chcą się pisać. Tyle ja, belfer. A z tego co widzę wielu moich znajomych z biznesów wszelakich już zdążyło liznąć słońca na majowych i czerwcowych last minute i wybierają się na kolejne. Czy ja już wspominałam, że większość szkół w Polsce w związku z reformą rozpoczyna „wakacje” od inwentaryzacji? A dobra do liczenia to my w tych naszych klasach mamy, a mamy…

OK, ale co tam u nas na finiszu drugiej klasy? Ostatnia powtórka (Round up 7) i ostatni sprawdzian. No i nowy rozdział Sports i mówienie o tym, co się potrafi, a czego nie.

Tradycyjnie przed sprawdzianem zrobiliśmy bardzo intensywną powtórkę, a następnie rozgrzewkę. W tym miesiącu była bardzo, bardzo potrzebna, bo słonko świeci, co i rusz jakieś wycieczki i próby do apeli, które wybijają nas z lekcyjnego rytmu. Żeby główki się skupiły trzeba się naprawdę ogromnie napracować. Przygotować dla każdego dziecka w klasie slajd z ćwiczonymi elementami (ubrania i kolory). Po nazwaniu przez ucznia obrazka wyświetla się forma pisana danego elementu i w ten sposób ona się dzieciom przypomina/utrwala.Potem musimy przećwiczyć „co należy zrobić na sprawdzianie” czyli rozumienie poleceń do zadań. Tym razem nie było to łatwe, bo zadanie pierwsze jest dwustopniowe: najpierw przeczytaj i pokoloruj, a następnie posłuchaj i ponumeruj. Dużo dzieci ma z takimi zadaniami ogromny problem, ale nie możemy odpuszczać, bo przed nimi jeszcze wiele tego typu zadań, nie tylko na sprawdzianach.Sam test był tym razem intensywny, ale krótki – 5-8 minut. Wyniki jak widać poniżej bardzo dobre, ale ciut niższe niż w poprzednich rozdziałach, bo daje się dzieciom już we znaki zmęczenie i wakacyjne rozluźnienie. Trudno teraz cokolwiek sprawdzać. Poza tym ja ze swoim testem nie jestem jedyna, bo nauczyciele-wychowawcy też w połowie czerwca badają kompetencje w wielu obszarach edukacyjnych, bo muszą rodzicom przekazać na zebraniach precyzyjną informację o postępach dzieci. A dzieci? Dzieci mają już serdecznie dosyć odpowiadania na jakiekolwiek pytania. No więc minimalizujemy ten wysiłek do 5 minut.Zaraz po teście szalejemy przy rozdziałowej piosence, by rozluźnić się i odreagować stres, który zawsze przy tego typu okazjach występuje (zdjęcie z zeszłego roku, bo telefon tymczasowo mi się ładował).A potem kompletna zmiana aktywności. Ponieważ w tym i następnym rodziale motywem przewodnim historyjek jest przyjaźń i pomaganie sobie (Petal ratuje Holly pożyczeniem sukienki, ta się odwdzięcza podarowaniem bransoletki) robimy sobie bransoletki przyjaźni. Szablon jest do pobrania w nauczycielskich materiałach, więc pozostaje tylko wytłumaczyć step-by-step co należy zrobić. Czynności (wyjaśniane po angielsku) ilustruję jak zwykle na tablicy, żeby dzieciom ułatwić zrozumienie bez odwoływania się do tłumaczenia.Motywem przewodnim jest przyjaźń, ale największe wyzwanie dla dzieci to się nie pokłócić przy robieniu bransoletek: „Psze pani ona ode mnie ściąga.” „No ale co? Kolor bransoletki???”, „Psze pani, a on bierze moją kredkę!” „Ty zapytaj o pozwolenie, a ty bądź dobrym kolegą i pożycz” – próbuję rozsądzać. Największy jednak dla dzieci problem to komu dać bransoletkę. Na początku całkiem sporo z nich chce robić bransoletki dla siebie, ewentualnie dać mamusi.Tłumaczę, że Holly też kocha mamę i brata, ale to nie wyklucza jej przyjaźni z Petal, Pitem i zwierzątkami. Dopiero wtedy u tej czy tamtego coś się rusza. Ktoś podchodzi do kogoś i skleja mu/jej na rączce bransoletkę. Za jakiś czas ktoś inny się zrewanżował.

Tak jak napisałam „na swieżo”, zaraz po lekcji na Facebooku:

Ale egocentryzm i egoizm jest w tym wieku naturalny u dzieci. Nie ma co liczyć u wielu 8-9 latków na jakieś altruistyczne porywy. Zazwyczaj to ja muszę takie „przyjacielskie działania” zainicjować, dać dobry przykład, wtedy jest szansa, że dzieciaki będą naśladować. „Zrobię coś dla kogoś, ot tak sobie, nie licząc na nagrodę albo rewanż” jest nader rzadkie.

 W 2c jedna z uczennic mi się rozchorowała i trafiła do pielęgniarki, więc zrobiłam jej bransoletkę i powiedziałam po prostu „Zostawiam dla Igusi, jak wróci będzie jej może trochę lepiej”. Jak zobaczyłam na stole chorej kolejne dary to tylko pokiwałam głową. To miłe. Friends will be friends. Ale jak coniektórzy zostawili dwie bransoletki dla siebie mimo, że dostali od innych to też nie ma sprawy. Trudno.

A na kolejnych lekcjach nauczyliśmy się nazw kilku sportów i mówić, że coś potrafimy robić, albo nie. Po tradycyjnym TPR „do what I do„, słuchamy i pokazujemy odpowiednie obrazki w podręczniku, potem powtarzamy nowe słówka, które widzimy raz jeszcze na kartach obrazkowych, które ostatecznie lądują na tablicy w takiej samej kolejności jak pojawią się w rytmiczance (chant).

W następnej fazie lekcji dopasowujemy słowa (podpisy) do obrazków i utrwalamy je przy pomocy zadania na znajdowanie słówek w rozsypance literowej (zeszyt ćwiczeń str. 58).

Na kolejnej lekcji dodamy do tego pytania o umiejętności (Can you play football?” Czy potrafisz grać w piłkę nożną?) i odpowiadanie Yes, I can. No, I can’t. Obejrzymy ostatni epizod historyjki Gus and Archie o psu i kocie, których w końcu nuda zmusiła do tego, by się zaprzyjaźnić (let’s be friends). No proszę jaki ładny pretekst do tego, żeby porozmawiać z dziećmi o wartościach, nawiązać do Holly i Petal i naszych bransoletek przyjaźni.

Zdania do zadania ze str. 59 w zeszycie ćwiczeń budujemy stopniowo od obrazka do słowa, kombinacji słów, po zdanie. Dwa przykłady wspólnie, potem kilka minut na samodzielną pracę, porównanie w parach i sprawdzenie z całą klasą.

Uff, jak gorąco i duszno w tych klasach. Czas iść na przerwę.