Otworzyłam sobie dziś rano komputer, a tam miła wiadomość od WordPress’a z gratulacjami z okazji dwusetnego wpisu. To, że ja tyle ich napisałam, to wiem, ale czy jest ktoś kto je wszystkie przeczytał???

No, ale do rzeczy. W trzecich klasach w zeszłym tygodniu utrwalaliśmy nazwy hobby. Trochę posłuchaliśmy, trochę pochodziliśmy po klasie i popytaliśmy czy ktoś coś lubi czy nie. Napisaliśmy też kolejny wpis na naszym Treetopsowym blogu.

Powitanie. Dzieciaki ostatnio „biją się” o to, kto będzie przewodził klasowemu chórowi. W niektórych klasach w miarę śpiewania piosenki na powitanie dyrygentów przy tablicy przybywa, „ruch sceniczny” jest bardzo energiczny, a śpiew na full power.

Niektórzy pewnie powiedzą, że to za dużo – chaos, hałas. Powiedzą, że powinnam dzieciaki trochę zdyscyplinować, przykręcić potencjometr. Ja jednak lubię tę dziecięcą nieskrępowaną radość. Uławkowionych pasywnych uczniów mam w pewnym nadmiarze w innych kontekstach. Więc, chwilo szaleństwa trwaj… Przez minutę, osemnaście sekund.

Po przywitaniu się nakreślamy cel na dany dzień, dokąd pójdziemy i jak, i co nam jest na tę drogę potrzebne. Słowem: rozgrzewka. Tym razem była to zabawa w stopniowe odkrywanie kart obrazkowych czyli Little by Little. Niespodzianka polega na tym,  że większość kart z hobby ma swoich dublerów, więc jak już dzieci myślą, że wszystko już zgadły to zabawa się rozkręca. Ekstra karty dodałam ze starego kursu Treetops 3 oraz z Treetops 2 i Young Treetops 2. Skrupulatnie też odnotowywałam na tablicy, kto ile zdobył punktów w czasie zabawy. Taka „marchewka” żeby nagradzać dzieci, które zgłaszają się do odpowiedzi zamiast ją wywrzaskiwać na całą klasę.

Jednocześnie w czasie zabawy osiem kart trafiało stopniowo na tablicę, w tym samym układzie jak w zad. 1 na str. 25 podręcznika. Poprosiłam żeby dzieci popatrzyły na zdjęcia i przypomniały kto jak ma na imię. Imiona bohaterów zapisaliśmy na tablicy, a potem dorysowaliśmy przy każdym uśmiechnięte i smutne emoji. Tak przygotowywaliśmy się do zadania na rozumienie ze słuchu, w którym Olivia, Layla, Sunil i Marcin pytają się nawzajem o to czy lubią coś robić czy nie. My zamiast jak zwykle wpisywać nazwy hobby w puste miejsca, tym razem wpisywaliśmy literki, ponieważ hobby były oznaczone od A do H. Potem jeszcze dzieciaki znalazły sobie jedną koleżankę i jednego kolegę i za pomocą podobnych pytań i odpowiedzi dodały jeszcze dwie osoby do listy.

Potem przerywnik w postaci piosenki Walking, walking i tak to doszliśmy do sprawdzenia zadania domowego My favourite hobbies. Każdy został odpytany, obrazki popodziwiane, literówki poprawione, oceny przyznane. W kilku przypadkach niestety pieczątka Ooops! No homework poszła w ruch, bo „Proszę pani, zapomniałem/łam.”

Jedna z dziewczynek była bardzo zła na brata, bo jej kazał popodpisywać obrazki is swimming, is painting, itd. i musiała wszystko poprawiać. „Więcej wiary w siebie!” Coś tam mu dzwoni, ale nie wie, w którym kościele my akurat siedzimy. My tutaj akurat ćwiczymy hobby, a on ma zapewne głowę napakowaną czasem Present Continuous. Czasami niestety takiej „pomocy” udzielają rodzice i korepetytorzy moich uczniów, którzy nie wnikają po co my robimy dane ćwiczenie (w tym przypadku to utrwalenie pisowni słownictwa dotyczącego ulubionych form spędzania wolnego czasu, hobby) i jadą „po uważaniu”.

A na kolejnej lekcji posłuchaliśmy i przeczytaliśmy kolejne wpisy Harrego, Olivii i Marcina na blogu. Skonstruowaliśmy też na tablicy multimedialnej komentarz (odpowiedź) Rachel do wpisu Olivii. Potem przeczytaliśmy staroświecki „blog” Bertiego czyli pamiętnik (pisany gęsim piórem!). Berie to w końcu rycerz i komputera nie posiada. Następnie przy pomocy elementów, które wykorzystywałam na poprzednich lekcjach do rozsypanek zbudowałam swój wpis do pamiętnika rozważając na głos co bym chciała w danym miejscu napisać (love school czy like school? zostawić new school czy new wykreślić skoro chodzę do niej trzeci rok, a Bertie właśnie zaczął chodzić do nowej).

Wszystko po to, by zrobić zadanie świadomie, zastanowić się jak to czy inne słowo zmienia nam znaczenie. Na tablicy wypisaliśmy też najpopularniejsze kółka zainteresowań w naszej szkole. Tak przygotowanych puściłam moich uczniów „samopas”, żeby sami skonstruowali swój wpis do pamiętnika. Po skończonym zadaniu udało nam się niemal wszystkich posłuchać jak czytają co napisali.

W sumie na lekcji czytaliśmy/pisaliśmy sześć blogowo-pamiętnikowych wpisów, więc napisanie własnego w domu (karta pracy jak na zdjęciu na dole po prawej oraz TU–> yt3-p26_my-blog2aa) nie powinna przysporzyć dzieciom wielu problemów.