Spracowałam się dzisiaj jak górnik, a nie jak nauczyciel. No, ale tak się ma prawo czuć belfer, który trzynastokrotnie (!), raz za razem, przećwiczył tę samą sztukę.
Tak jak przewidywałam w tym tygodniu kilkoro z moich wiodących aktorów zaniemogło. Wrócili za to ci, którzy byli chorzy w zeszłym tygodniu; zieloniutcy, kompletnie niezorientowani co się działo i co jutro ma się dziać. Nikt ze „świeżynek” nie chciał dołączyć do występujących grup (jednego udało mi się zachęcić żeby był mistrzem ceremonii), więc z ciekawością popatrzyli na pierwsze przestawienie, a potem … zajęli się sobą czyli głównie rozrabianiem. Przecież to nie oni jutro staną na scenie i to nie im będzie wstyd jak coś pójdzie nie tak. Na szczęście dla mnie, dzieci same potrafią (jeśli chcą) przywołać się nawzajem do porządku, kiedy gra jest o wysoką stawkę.

Inna sprawa, że w zeszłym tygodniu nie wywierałam na moich aktorów za dużej presji („Ćwiczyć mi tu swoje role, bo jak nie, to zobaczycie!), bo nie chciałam, żeby się dzieci zestresowały. Idea była taka, żeby rodzice (czy kto inny z rodziny), którzy przyjdą na lekcję otwartą, zobaczyli work in progress czyli dzieci przy pracy językowej, w toku budowania sztuki, a nie przedstawienie, SHOW. Sądząc po bólach, w jakich rodziły się dzisiejsze przedstawienia sądzę, że zobaczą dużo tego „toku”. Warto przynieść kaski na tę budowę 😉

Dla uspokojenia skołatanych nerwów w 1b i 1a udało nam się za to zaśpiewać wszystkie piosenki, które nauczyliśmy się od września. Prawdziwy Song Festival! W 1c starczyło nam czasu tylko na próby.

PS. W związku z pytaniami podaję godziny rozpoczęcia lekcji (czyli przedstawienia):
–w 1c o 9.55,
–w 1b o 10.50,
–w 1a o 11.40.