Dziś najczęściej słyszałam zdanie, które mi przypomniało piosenkę Gawędy, którą w dzieciństwie śpiewałam na koloniach: „A ja mam psa!” 

Usłyszawszy to, oczywiście, inne dzieci odpowiadały „A ja mam rybkę”, „A ja mam kotka”, „A ja mam chomika”, itd, itd. A mnie pozostało tylko kiwać głową i powtarzać dzisiejszą kluczową frazę „Oh, you’ve got a cat. How nice! And I’ve got a fish.”

Autorki  podręcznika chciały przy okazji opowiadania o swoim domowym ulubieńcu powtórzyć nazwy ośmiu wcześniej poznanych zwierząt i cały materaiał bardziej spersonalizować. Ale o ile domowym pupilem jak najbardziej może być kotek, piesek, czy nawet wąż, to jak sądzę, żaden z moich uczniów nie trzyma w domu pszczółki ani żabki. Tak więc przy okazji jednego z pierwszych ćwiczeń – dopasowywania kart obrazkowych do kart wyrazowych – wprowadziłam nazwy trzech innych popularnych zwierząt – hamster (chomik), guinea pig (świnka morska) i turtle (żółw). W niektórych klasach na specjalne życzenie jeszcze rat, horse i lizard. Indeed, my pupils have got amazing pets…

Potem zagraliśmy w Prawda/Fałsz: trzymając jedną z kart obrazkowych mówiłam I’ve got a dog. Jak to co mówiłam zgadzało się z tym co miałam w ręce to dzieci klaskały, jak nie, to tupały. Potem zrobiliśmy parę rundek, kiedy to jedno z dzieci opisywało, co ma na karcie. Następnie zagraliśmy w wariację na temat gry Cat in the bag: dzieci losowały pluszaka z torby, a potem ja pytałam „What pet have you got?” Gdy odpowiadały zgodnie z tym co miały w rączkach, my klaskaliśmy, jak „kłamały” to tupaliśmy.

Ale “wisienką na torcie” dzisiejszej lekcji była jak zwykle książka Jo Lodge. Tym razem What have you got Mr Croc? Pan Kłap ma jednego białego królika, trzy śpiewające ptaszki, pięć tańczących motylków, ale przede wszystkim mnóstwo kłapiących (snapping) zębów. Łaaaa!

Po tych ćwiczeniach posłuchaliśmy jakie zwierzątka mają dzieci przedstawione w podręczniku (ćw. 1, str. 44), aż doszliśmy do tego, że każde dziecko mogło się pochwalić jakiego ma ulubieńca i jak on/ona ma na imię (ćw. 2). Ponownie, by nie dyskryminować właścicieli żółwi i chomików trochę zmieniłam kartę pracy, z której dzieci mogły wyciąć obrazek zwierzątka, potem go pokolorować i wkleić do podręcznika, by następnie uzupełnić informacje: Name: … oraz My pet is a … (cat). Największą frajdę mi sprawiło słuchanie jak dzieci z przejęciem próbują tworzyć swoje pierwsze samodzielne wypowiedzi po angielsku: „My pet Kiciuś. He cat.” Albo jak całkiem sprawnie czytają, to co stworzyły, np. „Ramzes. My pet’s a dog.” Dodając z przejęciem „A buldog.”

Mimo przypominania niestety większość dzieci w pierwszym odruchu napisała imię swojego pupila z małej litery. Wyświetlanie na tablicy przykładów, omawianie, zwracanie uwagi, na razie na niewiele się zdaje. Dzieci po prostu nie kojarzą o co w tych wszystkich regułach chodzi, mimo, że własne imię piszą z wielkiej litery. Inny problem to przekonanie, że po angielsku ich piesek czy kot musi mieć inaczej na imię, a one (tu rozpacz w głosie) „nie wiedzą jak.” Strasznie to wszystko pokręcone z tymi językami 😞 Może to dlatego jeden z chłopców przez niemal całą lekcję na każde zdanie wypowiedziane przez kogoś z klasy, np. Ja: „Have you got a pet?” Któreś z dzieci: Yes, a dog, wywrzaskiwał: „Nie dog! Pies! Mówię ci, pies!” I tak w kółko. No, ma chłopak ewidentnie problem… Zaraz pewnie zapyta mnie, jak kilkoro już przed nim: „Proszę pani, a czy oni muszą tak dziwnie mówić? Nie mogą normalnie po polsku?” No właśnie. Nie mogą??? A mówiłam, żeby nie budować tej Wieży Babel!!! 😉

Spotykamy się na zwykłej lekcji dopiero za dwa tygodnie, więc dzieci mogą pod koniec tego okresu zrobić krótką pracę domową: zeszyt ćwiczeń str. 35.

A jutro przykica zajączek wielkanocny…