Bałaganiliśmy ostatnio w naszych pokojach, nadszedł więc czas na małe porządki, a właściwie na ogarnięcie gdzie co jest.

Na początku rozdziału My bedroom oprócz słownictwa związanego z meblami w pokoju poznaliśmy uroczą piosenkę Messy bedroom, w której dziewczynka nam barwnie opisuje, że co prawda sweterki ma na krześle, buty na biurku, a lalki w szafie na ubrania, ale to jest JEJ bałagan, w JEJ pokoju i wara wszystkim od niego 😉. Autorki Young Treetops 2 zrobiły w ten sposób ładny wstęp do opisu gdzie co się znajduje w pokoju – położenia przedmiotów.

Podobny zabieg widzimy w historyjce Messy bedroom (str. 40-1), w której ponownie pojawia sie przyimek in (w): „I’ve got an umbrella in my house” – mówi Holly, a potem na pytanie Petal „Where’s the umbrella?” odpowiada „It’s in the wardrobe”. In the wardrobe schowali się także Bud i Squirrel, którzy chwilę wcześniej próbowali (nieskutecznie) uporządkować pokój przed nadejściem gości.

 

Zadanie sprawdzające zrozumienie treści historyjki dzieciaki najpierw zrobiły na tablicy (nie)multimedialnej 😉 dyskutując przy tym zawzięcie, gdzie który kartonik ze słowem wstawić.

Dla, jak to ja ich nazywam, „szybciochów” (fast finishers) czyli dzieciaków, które siedem słówek przepisują w try miga zostawiłam sąsiednią stronę (zeszyt ćwiczeń str. 36). Jak już wszyscy byli gotowi to sobie tylko sprawdziliśmy czy wszystko jest OK. Sprawdzanie z dziećmi zadań typu „Co tu nie pasuje?”  (One odd out) jest dla mnie zawsze bardzo ciekawe, bo ich fantazja tworząca uzasadnienia dla różnych hipotez nie zna granic. Na przykład w przykładzie nr 2 do czwórki a wardrobe (szafa), an icecream (lód), a chair (krzesło), a bookshelf (półka na książki) nie pasuje według niektórych a chair, bo „ma nogi, a inne rzeczy nie”. Fajne, co?

 

Przyimki in oraz on pojawiły się co prawda w zeszłym roku, ale było to tak bardzo dawno temu, że niektóre dzieci w ogóle nie kojarzyły ich znaczenia. Jak sprawić żeby dzieci coś zapamiętały trwale? Oprócz wiązania obrazu z tekstem (obraz + dźwięk), innym sposobem wzmacniania zapamiętywania jest między innymi:
1. polisensoryczność (zobacz, usłysz, dotknij, poczuj)
2. emocje i humor; niezwykłe/nietypowe przykłady
3. dynamiczny (a nie statyczny) przekaz
4. personalizacja (efekt „ja”)
5. zwielokrotnienie

Easier said than done – łatwiej powiedzieć niż zrobić, a już najtrudniej jest sprawić żeby stosowana na lekcji technika nauczania łączyła wszystkie pięć powyższych zasad i żeby przykłady nie były kompletnie out of the blue (jak to dzieciaki mówią, „odjechane”). Jak tego dokonać wprowadzając trzy przyimki? 

Przyniosłam pudło na zabawki a w nim wielgachnego (niezwykłego) stwora Kraken’a, który raz był w pudle, raz na nim, raz pod nim. Kraken’a dzieci kojarzą z filmem Piraci z Karaibów (personalizacja), jest to też figurka Lego (wow!). Pokaz był dynamiczny, przykłady pojawiły się w różnych konfiguracjach wielokrotnie – Kraken chował się nie tylko do pudła, ale łaził nam pod ławkami i na głowach. Emocje i humor sięgnęły zenitu kiedy Kraken został odłożony na ławkę, a z pudła wyszły koleżanki – trzy kucyki Pony (w tym miejscu słyszymy piski dziewczynek, obrzydzenie u chłopców).

Dynamikę pokazu wzmocniłam poprzez śpiewany klip z repertuaru Maple Leaf Learning In, on, under, w którym pojawiają się znane dzieciom zwierzęta (snake, spider, monkey, bird) i przedmioty (book, apple, ruler, desk).

W innym klipie Maple Leaf Learning na ten sam temat pojawia się postać sympatycznego pajączka, którego wizerunek wykorzystałam do podsumowującej powtórki na tablicy, tym razem w zdaniach. Zdania z There’s … zrobiliśmy całą klasą, a potem troje uczniów zilustrowało zdania z użyciem liczby mnogiej rzeczowników (There are …).

 

Po zmazaniu tablicy dzieciaki zostały zostawione sam na sam z tymi samymi zdaniami do wykonania na mini karcie pracy wklejonej do zeszytu (do pobrania TU-> Wheres a spider_worksheets).

(Tak na marginesie: inspiracją do tego ćwiczenia było dla mnie wydarzenie z poprzedniej lekcji, w czasie której czytałam dzieciom na dywanie książeczkę o bałaganiarskim misiu, a dwójka czy trójka dzieciaków zajmowała się czymś innym (= gmerała w pudle z klockami). W pewnym momencie zrobił się wielki harmider, bo „Proszę pani, w pudle z klockami jest pająk! Ajaj!!!” i cała klasa rzuciła się popatrzeć. Pająk się jednak przestraszył i zaszył głęboko w pudle albo pod nim. Kto to wie.)

Do zadania z pajączkami dołożyliśmy jeszcze zadanie z podręcznika (str. 41), które najpierw przeanalizowaliśmy wspólnie na tablicy (rozdawanie żetonów trwa w moich klasach wieki, więc od jakiegoś czasu wolę kładzenie magnesów na tablicę, paluszków na właściwą odpowiedź itp), a potem dzieci w swoim tempie przepisały zdania do zeszytu, a ja mogłam trochę popomagać w indywidualnych przypadkach.

Na skończonej pracy nalepiałam „ocenę” w postaci naklejek motywacyjnych (Well done! Excellent! Keep it up! etc. do kupienia TU) z różnymi owadami, więc nasze pajączki dostały kolegę/koleżankę do kompletu.